Zaterdag 30 maart: met de trein naar Nikko

Na lang nadenken besluiten we toch om naar Nikko te gaan vandaag. Het weer in heel Japan ziet er slecht uit, dus we doen het er maar mee. Helaas geen ontbijt in het hotel, dus lopen we rond om ergens wat te gaan ontbijten. Jammer genoeg is er niet veel open dus we eindigen met een bakje yoghurt en een simpele sandwich. Na het uitchecken lopen we naar het station om hier de trein te pakken naar Nikko. Deze rit duurt ongeveer 2 uur dus we kunnen even rustig in de trein ontbijten. Het is nog wel een uitdaging om de haltes bij te houden, je verstaat echt werkelijk niets. Maar met google maps komen we een heel eind. Lang leve het internet! Kevin heeft trouwens voordat we naar Japan gingen een mobiele Wifi besteld. Deze lag klaar op het vliegveld, dus we kunnen overal internetten. En dit is echt geen overbodige luxe! Hotels boeken, weerbericht kijken, treinverbindingen bekijken etc, echt superhandig zo!

Met de trein rijden we Tokyo uit. We hebben het wel gezien met deze grote drukke stad. Langzamerhand verandert het landschap en zien we wat meer groen en inmiddels ook wat bergen. Wanneer we op het station van Nikko aankomen lijkt het wel een soort skidorp. Het ligt tussen de bergen in en heeft veel cafeetjes waar je een bak koffie kan nemen. Het is lekker rustig hier, top. We leveren onze rugzakken weer af in het hotel en lopen naar The Nikko World Heritage Site. Een soort park met verschillende tempels en beelden. Het is er prachtig. De tempels zien er mooi uit. De daken zijn allemaal handwerk en geen enkel houtsnijwerk is hetzelfde. We wagen ons ook nog aan een trap van 217 treden om de tempel van de Sleeping Cat te zien, maar die is vandaag niet thuis helaas. Maar het is weer een ervaring op zich. 

Wanneer we teruglopen zien we dat een klein kereltje een enorme smak maakt. Hij struikelt, maar omdat het schuin afloopt maakt hij een hele salto en eindigt met zijn mond op de grond. Het jongetje krabbelt overeind en loopt langzaam door, maar ik zie inmiddel het bloed uit zijn mond lopen, dus we snellen hem te hulp met zakdoekjes en water. Zijn tand is afgebroken en er zit een flinke scheur in zijn lip. Gelukkig komt zijn moeder aangerend en neemt het van ons over. Arm ventje. 

Langzamerhand  lopen we terug naar ons hotel, want we zijn verkleumd. Het is altijd weer afwachten hoe de kamer eruit ziet. Aan de buitenkant  en de receptie te zien belooft het niet veel goeds, maar de kamer valt reuze mee. Gelukkig een stuk groter dan ons vorige hotel, alleen blijft e badkamer qua ruimte behelpen. 

We gaan maar weer bekijken wat we morgen gaan doen, of we blijven of dat we doortrekken. In ieder geval hoeven we niet meer de kou in. De sushi uit de supermarkt is prima en met een salade erbij komen we ook weer aan onze vitamientjes!

Ik zou zeggen tot morgen allemaal! Dikke x van ons