De schrik van ons leven!

Midden in de nacht worden we wakker. Het is koud, heel koud. Snel even de verwarming aan en dan weer snel terug in bed. Er ligt nog steeds wat sneeuw op de grond en op het dak ligt wat ijs. Berenkoud!

Om 6 uur zijn we wakker. De kachel gaat nog wat hoger en zodra de camper warm genoeg is gaan we uit bed om te ontbijten.

Wanneer we helemaal klaar zijn is het rond 9 uur. Onze volgende bestemming is Thompson Creek Campground, weer een campground in de middle of nowhere waar geen voorzieningen zijn. Maar ach, we hebben nog voldoende water en gas, dus ook dit kunnen we hebben.

Naarmate we onderweg zijn wordt het nog veel mooier. Ik kan er honderduit over vertellen, maar je moet gewoon de foto’s zien en dan nog is het niet helemaal als in het echt. We stoppen een paar keer langs de weg zodat we het uitzicht kunnen bewonderen en wat foto’s kunnen nemen.

Daarna de camper weer in en daar gaan we. We rijden met een kilometertje of 75 over de lange weg en genieten nog steeds van het uitzicht, totdat er vlak voor ons een beer de weg oversteekt. Kevin moet behoorlijk op de rem en alle spullen die een beetje los in de camper lagen, liggen nu voorin. We schrikken ons rot! En de beer natuurlijk ook. Die rent de weg over en duikt de struiken in. Ik kan nog net mn fototoestel pakken en 2 fotootjes schieten. Pffff, dat was echt schrikken!

Bij het volgende uitkijkpunt stappen we uit om nog even bij te komen, want nog steeds zijn we niet bekomen van de schrik.

Er is een wandelpad dat we nemen naar Mistaya Canyon, een rivier die zich helemaal heeft uitgeslepen in de rotsen. Echt een geweld om te zien. We pakken een wandelpad/trail dat omhoog gaat en een nog mooier uitzicht biedt dan waar we al stonden. Aangezien we door het bos lopen en we toch ook overal worden gewaarschuwd voor beren, blijf ik maar praten en geluid maken zodat de beren in ieder geval weten dat we eraan komen.

Gelukkig besluiten ze ook hier om niet tevoorschijn te komen en kunnen we na een half uurtje weer rustig naar beneden wandelen.

Het is nog behoorlijk vroeg, dus gaan we eerst op zoek naar onze campground. Onderweg spotten we nog wat herten. Op de kaart lijkt het een kort stukje, maar uiteindelijk is het nog een behoorlijk stuk rijden. Bij aankomst hangt er al een groot bord met BEAR IN AREA. We rijden eerst nog een stuk verder, maar de afstanden zijn hier zo groot dat we het eerste uur niets tegenkomen. We besluiten om terug te keren, even bij het benzinestation wat boodschapjes te halen en dan gaan naar de campground te gaan.

Bij het tankstation hebben ze ook een Diner, dus we nemen een heerlijke Naughty Rabbi. Een groot broodje met een knakworst, pulled pork en spek en cowl slaw, oftewel heel ongezond, maar zoooo lekker! Jammer alleen dat je dan $ 36 moet afrekenen voor 2 broodjes en wat te drinken. Superduur dus, maar het was wel erg lekker. Ook het pakje sigaretten dat Kevin kocht was niet echt goedkoop, $ 20!!! Dan laat je het wel om te gaan roken ;-)

Natuurlijk koop ik gelijk een berenbel om aan mijn tas te hangen. Ik word een beetje moe om mezelf steeds te horen tijdens het wandelen (en Kevin denk ik ook!). Hopelijk schrikt die bel meer af dan mijn geklets, al denk Kevin het omgekeerde!

We hebben trouwens nog steeds geen bereik hier, maar dan ook echt helemaal niet. We kunnen dus niet naar huis bellen of appen. Morgen vertrekken we naar Jasper en dan hoop ik dat we wat van ons kunnen laten horen.

Eind van de middag wandelen we nog, op aanwijzing van onze campground dame, een helling op. Boven aangekomen is het uitzicht waar ongelofelijk mooi. Wanneer we verder kijken zien we dat er van een aantal mensen as is uitgestrooid. Snap ik best, want dit is wat mij betreft het mooiste punt tot nu toe. Ook hier wandelen we nog wat verder, ik heel stoer met mijn berenbel. Niets kan ons gebeuren ;-)

Nu zitten we op onze campground met onze stoeltjes in de zon en een bak koffie in de hand. Dit is toch wel heel erg lekker zo. Vanavond komt de dame van de campground een kampvuur voor ons maken had ze gezegd, dus ik ben benieuwd. En heel, heel af en toe kijk ik toch goed om ons heen…… het blijft spannend!